کاغذ و قلم را بردار و بنویس، از اعماق قلبت، آنچه را میخواهی فریاد بزنی روی کاغذ بنویس!

گاهی پیش می آید که آدم لبریز ازاحساس میشود، در این حالت احساست را بنویس!

زمانی میشود که فکر میکنی کسی در دنیا برای شنیدن حرفت پیدا نمیشود، در این زمان همه حرفهایت را بنویس!

و گاهی اینقدر حالت خوب است که همه مردم عالم را دوست داری، همه دنیا را مثبت میبینی، همه چیز بر وفق مراد است، شرح حالت را بنویس!

وقتی دراندیشه چگونگی پیدایش جهان هستی، وقتی در مورد اعتقادات و دینت فکرمیکنی، همه را روی کاغذ بنویس!

    مطمئن باش بعد از گذشت مدت زمانی، وقتی خودت نوشته هایت را میخوانی به وجد خواهی آمد!  

عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت       که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت

 من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش         هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت

 همه کس طالب یارند چه هشیار و چه مست       همه جا خانه عشق است چه مسجد چه کنشت

 سر تسلیم من و خشت در میکده‌ها         مدعی گر نکند فهم سخن گو سر و خشت

 ناامیدم مکن از سابقه لطف ازل           تو پس پرده چه دانی که که خوب است و که زشت

 نه من از پرده تقوا به درافتادم و بس       پدرم نیز بهشت ابد از دست بهشت

 حافظا روز اجل گر به کف آری جامی       یک سر از کوی خرابات برندت به بهشت